Debiutancki Księżyc

Wczorajszą noc spędziłem jak rasowy astrofotograf - ani jednego spojrzenia przez okular poza alignmentem teleskopu .

Ustawiłem się przed domem z moim MAKiem niedługo po północy i czekając na odpowiednie wychłodzenie, testowałem jeszcze montaż NexStar SLT, który ostatnio u mnie zawodził. Tym razem wybrałem inną metodę alignmentu i wszystko przebiegło po mojej myśli. Po przełączeniu śledzenia na Księżyc sam zdziwiłem się jak niechętnie Srebrny Glob uciekał z pola. Spędziłem w sumie 3 godziny na nocnym foceniu, a dzisiaj (już po północy, więc w zasadzie wczoraj) od rana zajmuję się stackowaniem i obróbką zdjęć. Można powiedzieć, że jest to mój debiut zarówno przy składaniu klatek, jak i przy obrabianiu zdjęć, więc proszę o wyrozumiałość odpowiednią dla młodego stawiającego pierwsze kroki .

Czym są katadioptryki? cz. 3: Maksutov-Cassegrain

Maksutov-Cassegrain (MAK/MCT)

Równie popularnym jak Schmidt-Cassegrain typem katadioptryków są tzw. MAKi, czyli teleskopy zbudowane w systemie Maksutova-Cassegraina. Ich początki sięgają roku 1941, kiedy to swój pomysł modyfikacji SCT opatentował rosyjski optyk Dmitri Maksutov. Najbardziej zauważalną zmianą była oczywiście zamiana płaskiego korektora Schmidta na wklęsły menisk nazywany korektorem meniskowym Maksutova. Dzięki takiej roszadzie w znacznym stopniu zmniejszono komę (mówi się niekiedy, że w systemach Maksutova jest ona zniwelowana całkowicie), lecz wciąż pozostała charakterystyczna dla katadioptryków wada – krzywizna pola.

Czym są katadioptryki? cz. 2: Układ Schmidta

Schmidt-Cassegrain (SCT)

Wynaleziona w 1931 r. przez Bernharda Schmidta kamera doczekała się swej modyfikacji 9 lat później przez  Jamesa Bakera, który połączył korektor Schmidta z układem Cassegraina, uzyskując teleskop Schmidta-Cassegraina - system optyczny, który jest obecnie najpopularniejszym katadioptrykiem łatwo dostępnym w sprzedaży dla każdego miłośnika astronomii. Jego wielkim atutem praktycznym jest mała masa i krótka tuba, co sprawia, że tego typu teleskopy są mobilne i nie wymagają bardzo drogich montaży o wielkiej nośności. Większe SCT uważane są za sprzęt uniwersalny, zarówno do planet, jak i obiektów głębokiego nieba, a mniejsze z uwagi na długą ogniskową i dobrą korekcję aberracji chromatycznej polecane są najczęściej przy obserwacjach planetarnych.